Op het Zuider Eiland aangekomen!

Dinsdag 11 november: Helaas is het opeens helemaal gedaan met het prachtige zomerse weer en is het stevig bewolkt en een heel stuk kouder. We gaan naar de schitterende wit schuimende watervallen van Puka Falls met het mooie blauwe water en daarna rijden we een heel eind door een gebied waar aan de ene kant het Lake Taupa ligt en aan de andere kant zien we nog steeds regelmatig pluimen met stoom uit de grond komen. De mooiste pluim blijkt later echter niet door natuurlijke geothermische krachten te komen, maar van een elektriciteitscentrale….
Als we aankomen in Tongariro National Park is het helemaal grauw en grijs. Dit gebied is mooi vanwege de drie bekendste en majestueuze vulkanen uit Nieuw Zeeland: Ruapehu, Ngauruhoe (Mount Doom) en Tongariro ; helaas is er door die grijze wolken voor ons zelfs geen berg te herkennen: grrhh!!
We gaan naar ons hotel in het wintersportplaatsje Okahune en krijgen een extra elektrisch kacheltje en dat is wel nodig ook. Hierna trotseren we toch het slechte weer en ondanks dat je haast geen hand voor ogen kan zien gaan we met de auto de berg op en onze moed wordt beloond: we komen uiteindelijk aan bij de sneeuwgrens en bij een skipiste. Met dit slechte weer is er natuurlijk geen hond te zien, dus lopen we even door de sneeuw en gaan dan gauw weer terug! Het is echt akelig koud! Behalve dat het stevig regent waait het zó hard dat je serieus uit moet kijken dat je niet te dicht bij de rand van de berg staat, want je wordt er zo vanaf geblazen ….
Later op de avond klaart het toch een beetje op en zien we vanuit ons hotel de sneeuw op de Mount Doom (bekend van Lord of the Ring). We zijn wel een beetje jaloers op de mooie plaatjes die Thomas onlangs heeft kunnen maken in dit zelfde gebied!

Woensdag 12 november: we vertrekken bijtijds en onderweg bezoeken we het plaatsje Foxton, met zijn Nederlandse windmolen en de Dutch Market. We komen na een mooie tocht aan in Wellington, de hoofdstad van NZ. Dit wordt met recht de ‘windy city’ genoemd, je ziet allemaal chinezen die hun petjes stevig vasthouden! Het is ook maar 12 graden; brr koud!!
Ons hotel heeft prachtig uitzicht op de Harbour haven en vanaf Victoria Mountain zie je de hele stad. Hierna lopen we door het gezellige stadje en gaan we ook nog met de cable car naar een hoog gelegen punt, vanwaar we verder kunnen wandelen door de botanische tuin. We gaan nog even kijken bij het nationaal museum Te Papa. Helaas gaat het museum al bijna sluiten, dus gaan we maar lekker ergens eten en op tijd naar bed: morgen naar het Zuider Eiland!

Donderdag 13 november: om 6.30 uur opstaan. Vanmorgen leveren we de huurauto in, we hebben zelf al 2038 km gereden in NZ. Wel raar dat er niemand aanwezig is van het auto- huurbedrijf; blijkbaar hoeven we alleen onze auto ergens te parkeren en de sleutel in een dropbox te gooien ….
We gaan met de interislander ferry in een drie uur durende minicruise naar het Zuider eiland via de Cook Strait. De tocht van 98 km gaat langs veel baaien en geeft prachtig zicht op besneeuwde bergen: gelukkig is het weer vandaag veel beter en komen alsnog de mooie foto’s! Met een lekkere capuccino zitten we te genieten op een windvrij dek: heerlijk relaxed! In Picton halen we onze nieuwe huurauto op. We moeten er in totaal bijna anderhalf uur op wachten, maar dan héb je ook wat… in een fonkelende gloednieuwe rode auto mogen wij als eerste rijden. Fijne bijkomstigheid is dat hij veel hoger is en dat je veel prettiger zit. Onze mooie auto trekt veel aandacht en blij tuffen we door naar Motueka, een plaatsje aan de rand van het Abel Tasman National Park.
Het Zuider eiland is veel ruiger dan het wat lieflijke Noorder eiland: 2/3 is hier berglandschap en ski-gebied. Aan de westkust zijn gletsjers, fjorden en mooie nationale parken: we gaan dit allemaal nog zien!!
Het hotel in Motueka is een aanrader! Wát een gastvrij welkom en wát een prachtig appartement! Fijn dat we hier een extra nachtje mogen blijven!

Vrijdag 14 november: vandaag is het echt schitterend weer en we gaan weer een uitstapje maken met de boot. Van Kaiteriteri varen we over de Golden Bay en zien een paar prachtige baaien en mooie witte stranden. Tot onze grote verrassing zien we onverwachts een paar zeehonden lekker liggen zonnen op een paar rotsen! We worden afgezet op een mooie locatie van het Abel Tasman National Park waar we een paar uur gaan wandelen. Het is een enorme klim en we snappen nu waarom Abel Tasman hier nooit voet aan land heeft gezet! Je zult zien dat wij straks met een fantastische conditie weer thuis komen!

Zaterdag 15 november: Vandaag rijden we via een afwisselende route naar het plaatsje Westport. Onderweg zien we de langste “swingbridge” van Nieuw Zeeland. We gaan nog even kijken bij de zeehondenkolonie bij Cape Foulwind: in de wind en striemende regen zien we daar een aantal pelsrobben op de rotsen liggen en ook een paar spelende baby-zeehondjes. Hier ga ik een eind rijden in onze mooie auto, joepie!!

Zondag 16 november: deze nacht ging het buiten enorm te keer met hevige storm en vreselijke regenbuien! De eigenaar van het hotel ontmoedigt ons nog extra en vertelt dat het echt altijd regent bij de Franz Josef, ons doel van vandaag!
We maken onze eerste stop in Punakaiki en wandelen over het Trumanpad waar we helaas geen pinguïns zien, maar mooi is het er wel. Hierna een fantastische wandeling bij de Pancake Rotsen, waar de golven van de woeste Tasman zee tegen de kust beuken. Bij deze rotsen zijn dunne laagjes kalksteen afgezet die nog volkomen horizontaal liggen, waardoor het lijkt alsof er een dikke stapel pannenkoeken aan zee ligt. Bij vloed schiet het water met grote kracht uit de spuitgaten. Het is echt ongelooflijk mooi! Na afloop gaan we vanzelfsprekend daar pannenkoeken eten, ze zijn verrukkelijk!
Via het plaatsje Hokitika gaan we naar de streek die bekend is vanwege de gletsjers: we gaan naar de Fox/Franz Josef Glacier die ten westen van de NZ Alpen liggen. Het weer viel uiteindelijk vandaag erg mee en de zon scheen zelfs enigszins. Als we de bergen naderen wordt het steeds donkerder …. en al gauw liggen de bergen helemaal in de wolken. Het zal toch niet wéér zo zijn dat we geen berg te zien krijgen?

Maandag 17 november: wat spannend, we gaan vanochtend mee met een helicopter voor een vlucht naar de Franz Josef en de Fox Glaciergletsjer in het Westland National Park, dit is toch wel echt een toeristisch hoogtepunt. Dit keer hebben we geluk met het weer, de vlucht gaat door. Ruim een uur van tevoren zijn we er al om te genieten van het zicht op de heli’s die komen en gaan. Om 10.00 uur mogen wij instappen. Het is een spectaculaire tocht en zeker de moeite waard: wát een uitzicht! Onderweg hebben we ook mooi zicht op de hoogste berg van Nieuw Zeeland, de Mount Cook en op de Franz Josef landt de heli en kunnen we 10 minuten in de sneeuw lopen over de indrukwekkende gletsjer en prachtige foto’s maken. Het is heel bijzonder dat deze gletsjers erin slagen tot in een gematigd regenwoud vlak bij zee door te dringen. Wát een ervaring, superleuk!
Hierna hebben we de smaak te pakken en na een capuccino om weer even met beide voeten op de grond te komen maken we nog een stevige bergwandeling naar de Franz Josef.

Dinsdag 18 november: ’s Ochtends is het vreselijk weer en de hoteleigenaar beklaagt ons dat we vandaag niet van de mooie route kunnen genieten, ook alle helihikes zijn vandaag afgelast. Het is ook maar 9 graden.
Echter, na zo’n 1 ½ uur klaart de lucht op en maken we tientallen foto’s van watervallen en prachtige bergen met witte toppen omgeven door een blauwe lucht en ook regelmatig nog eens een prachtig helderblauw meer op de voorgrond. Thomas heeft gelijk: zoiets moois kan je niet in een foto vastleggen, maar moet je “beleven”. Je raakt helemaal geïmponeerd door zoveel natuurschoon! Vandaag rijden we over de bochtige Haast Pass via Wanaka naar Queenstown.
We komen aan in deze stad in de stromende regen, het is weer gedaan met het “mooie” weer en gewapend met een paar flinke hotelparaplu’s gaan we ’s avonds de stad maar eens verkennen.


NB > er is een maximum aantal foto’s dat we mogen plaatsen. Deze laatste foto’s konden we jullie niet onthouden. Kijk dus maar goed, want mogelijk moeten er bij een volgend reisverslag een aantal verwijderd worden om plaats te maken voor nieuwe….het is hier gewoon té mooi!