Aangekomen in Nieuw Zeeland!

Let op: de vorige keer stopte de site ermee en nu heb ik alsnog bij het vorige reisverslag nog een aantal foto's toegevoegd.
Vergeet niet daar nog even naar te kijken!!

Zaterdag 1 november moeten we bijtijds opstaan om onze gehuurde auto op te halen.
We gaan hierna naar de Sky Tower, dit is met zijn 328 meter de hoogste toren op het zuidelijk halfrond. Vanaf hier zie je ook de vele vulkanen om je heen in het landschap en heb je een prachtig uitzicht over de stad met zijn 1 miljoen inwoners. Ook gaan we naar de stadswijk Parnell, met de pastelkleurige huizen en winkels. Met onze auto gaan we naar de Harbour Bridge. Het valt Gerard toch niet mee om links te rijden en we zwieren af en toe van de ene weghelft naar de andere, maar gelukkig gebeuren er geen ongelukken en het gaat steeds beter.
We zien de Sky Tower vanaf de andere kant van de brug en het is werkelijk prachtig! ’s Avonds bekijken we het bruisende Auckland bij nacht en gaan nog even kijken bij het Ferrygebouw en de verlichte Sky Tower. Ons appartement is op de Queenstreet en we kijken door ons raam naar de Sky Tower die net één straatje verder ligt: we hebben weer een prachtige centrale locatie midden in de stad!! Het zoeken van een parkeerplaats zien we ’s avonds niet meer zitten en dus laten we hem lekker chique parkeren bij het hotel: dit wordt voor ons gedaan.

Zondag 2 november: vandaag verlaten we Auckland en rijden we 229 km naar Paihia via de Twin Coast Discovery Route. Onderweg stoppen we in Kawakawa waar het mooiste openbare toilet van Nieuw Zeeland cq de hele wereld is (zie de foto): het Hundertwassertoilet. De hele winkelstraat is in dezelfde kleurrijke en artistieke stijl gebracht en trekt zo veel bezoekers. Het links rijden gaat vandaag al veel beter dan gisteren. We zien onderweg de Teletubbieheuvels waar Thomas het altijd over heeft en de prachtige hoge boomvarens. Eind van de middag komen we aan bij onze bestemming: hotel Bella Casa in Paihia is zo mogelijk nóg mooier dan het vorige appartement. Kijk maar naar de foto’s! Op de hoek van de straat is het uitzicht schitterend over de baai. Dit gebied wordt ‘the Bay of Islands’ genoemd.

Maandag 3 november: Wát een regen! Het uitzicht over de baai is helaas grauw en grijs: waar zijn die mooie panorama-uitzichten met diepblauwe zee? Er is nu helaas weinig te merken van het subtropische klimaat! In de stromende regen gaan we toch maar naar de Haruru Falls, een mooie waterval in de buurt en naar de Rainbow Falls in Kerikeri: met name deze laatste was het ons kletsnat laten regenen toch zeker wel waard! Hierna naar Waitangi Treaty Grounds, waar destijds het verdrag van Nieuw Zeeland is getekend en dus voor NZ van grote historische waarde is.
’s Middags hebben we geboekt voor een cruise over the Bay of Islands naar Russell. Gelukkig is het inmiddels droog. Tot onze grote teleurstelling varen we niet door de “Hole in the Rock” omdat dat niet veilig zou zijn, gezien de harde wind. Wel hebben we later geluk en zien we minstens 6 walvissen en zeker wel 25 dolfijnen! Caroline, we hebben je walvissen gezien!! Dolfijnen zijn hier normaal, maar dat je hier walvissen ziet is vrij uniek! Met de boot gaan we naar 12 van de 144 eilandjes in deze baai in de Stille Oceaan en we stappen nog even uit bij één van deze eilandjes en bij het plaatsje Russell, een leuk dorpje aan de baai.

Dinsdag 4 november: We rijden vandaag officieel 309 km terug via de westelijke kant naar het Zuiden. Maar we maken heel wat extra kilometers omdat we eerst naar Puketi Forest gaan om daar de grote Kauri-bomen te bekijken. Later zien we ook nog de allergrootste Kauriboom van de hele wereld, de Tane Mahuta met een stamdiameter van bijna 14 meter!
Op een rustige weg ga ik voor het eerst achter het stuur; wát vreemd met zo’n automaat en dan ook nog eens links rijden! Nu snap ik waarom bij Gerard de ruitenwissers zo vaak bij de bocht aan gaan!
We overnachten vandaag in een ander hotel in Auckland, The Spencer on Byron Hotel: het is een echte wolkenkrabber van 20 verdiepingen en wij hebben prachtig uitzicht over de baai en kijken weer uit op de Sky Tower!
Na een lekkere Chinese maaltijd gaan we slapen in ons superchique hotel!

Woensdag 5 november: We rijden vandaag naar het schiereiland Coromandel. Over de eerste 75 km doen we al 2 ½ uur! Daarna schiet het wat beter op. We maken een leuke stop in Thames en doen daar wat boodschappen. De kustroute is erg mooi, jammer dat de lucht weer helemaal bewolkt is en af en toe hebben we stevige buien. Aan de ene kant zien we de steile bergketen van de Coromandel Range en aan de andere kant de Hauraki Golf met zijn stranden. We rijden naar weer een prachtig hotel in Whitianga waar we 2 nachten blijven in Hotel Aotearoa Lodge.

Donderdag 6 november: om 06.30 uur gaat de wekker en om 8.00 uur zitten we in de boot voor een prachtige privé rondtocht van 2 ½ uur door de Mercury Bay. Eindelijk zie ik de mooie blauwe kleuren, het is prachtig! We zien hier alsnog meer dan genoeg rocks in the hole…. Wel verwonderlijk hoe het weer hier plots om kan slaan: het ene moment heb je nog een strak blauwe lucht en even later is het donker en zijn er enorme regenbuien. Het is hier inderdaad “every day four seasons”. Op de boot worden we kletsnat en er staat een stevige wind zodat we ondanks de handdoeken en dikke deken kletsnat zijn en enorm verkleumd. Na een heerlijk kopje koffie met wat lekkers gaan we weer op pad. We gaan met de ferry naar de overkant van de baai en maken een wandeling van 2 uur naar een uitzichtspunt bovenop Shakespeare’s Cliff (een steile rots) en hier is het dan weer zonnig en helder weer.
Vervolgens gaan we naar de Hot Water Beach, waar natuurlijke heetwaterbronnen zijn. Heel grappig: met een schepje graaf je een kuil in het zand van het strand en dan kun je heerlijk in je eigen warme spa gaan zitten! Ongelooflijk, ik kan nog geen 5 seconden stil staan, je voeten verbranden zowat! En vlak daarnaast is het gewone zeewater zo’n 40 graden koeler!
Hierna rijden we naar het plaatsje Hahei en vanaf daar lopen we een flinke afstand -met veel klimmen en dalen- naar de Cathedral Cove (bekend van Narnia). Het is een enorme door de zee uitgesleten boog en erg toeristisch.
Als we tenslotte dit alles hebben gedaan en Mariëlle ons voor gek heeft verklaard omdat we zóveel op één dag doen, gaan we heerlijk eten in Whitianga bij restaurant Salt. We hebben een prachtige dag gehad en ik heb 182 foto’s vandaag gemaakt, de ene nog mooier dan de andere!